Utrata zębów

Zęby są tracone z powodu:

• Próchnicy zębów
• Niewydolności kanałów korzeniowych
• Choroby dziąseł (paradontozy)
• Urazów w jamie ustnej (uszkodzenie zęba)
• Nadmiernego starcia
• Wad wrodzonych

Konsultacja

Aby ustalić, czy implanty są dla Państwa odpowiednie, konieczna jest konsultacja ze specjalistą implantologiem. W naszej klinice jest nim dr Karol Sujka. Podczas tej wizyty lekarz stomatolog dokładnie zbada Państwa zęby i dziąsła oraz oceni gęstość i ilość kości. Może to obejmować zdjęcia rentgenowskie i tomografię komputerową (CT), aby upewnić się, że struktura kości jest wystarczająca do umieszczenia implantów oraz aby dokładnie określić miejsce ich umieszczenia.

W zależności od stanu tkanek jamy ustnej, higieny jamy ustnej i osobistych nawyków oraz zaangażowania w przestrzeganie instrukcji dotyczących opieki pooperacyjnej, stomatolog dr Karol Sujka doradzi najbardziej odpowiedni plan leczenia. Niektórzy pacjenci z niewystarczającą ilością kości lub tkanki dziąsłowej wymagają przeszczepów kości, lub tkanki miękkiej i/lub zastosowania implantów o małej średnicy (zwanych również mini implantami).

W zależności od sytuacji dr Karol Sujka poinformuje Cię, jak długo potrwa cały proces leczenia, ile wizyt będzie koniecznych i czego możesz się spodziewać po każdym zabiegu. Podczas konsultacji omówione zostaną również możliwości znieczulenia miejscowego (w celu znieczulenia miejsca wszczepienia implantu i okolic). Podczas tego spotkania omówiony zostanie również szacunkowy koszt implantów stomatologicznych. Koszty mogą się znacznie różnić w zależności od rodzaju leczenia, na które się Państwo zdecydują.

Procedura wszczepienia implantu krok po kroku:

• Przygotowanie szczęki do implantacji: Implant stomatologiczny i jego uzupełnienie składają się zazwyczaj ze śruby z materiału tytanowego i korony. W bezzębnych miejscach szczęki wierci się otwór o małej średnicy (otwór pilotażowy), który umożliwia wprowadzenie tytanowego elementu mocującego implant na miejsce. Aby uniknąć uszkodzenia ważnych struktur szczęki i twarzy, takich jak nerw zębodołowy dolny w żuchwie (dolna szczęka), dentysta musi wykazać się dużą umiejętnością i wiedzą podczas wiercenia otworu pilotażowego i określania rozmiaru kości szczęki. W wielu przypadkach podczas umieszczania implantów stomatolodzy korzystają z prowadnic chirurgicznych stworzonych na podstawie tomografii komputerowej.
• Umieszczenie: Po wywierceniu wstępnego otworu pilotażowego w odpowiednim miejscu szczęki, jest on powoli poszerzany, aby umożliwić umieszczenie śruby implantu. Po umieszczeniu otaczająca tkanka dziąsła jest zabezpieczona nad implantem, a na wierzchu umieszczana jest śruba ochronna, aby umożliwić gojenie się miejsca i osseointegrację. Po okresie gojenia trwającym do sześciu miesięcy dentysta odsłania implant i mocuje łącznik (który utrzymuje koronę lub protezę podobną do zęba). W niektórych przypadkach łącznik może zostać zamocowany podczas zabiegu wstępnego. Gdy łącznik znajdzie się na swoim miejscu, lekarz stomatolog wykona tymczasową lub ostateczną koronę. Czasami korona ostateczna może zostać wykonana w tym samym dniu, w którym założono łącznik. Korona tymczasowa służy jako szablon, wokół którego rośnie dziąsło i w razie potrzeby kształtuje się w naturalny sposób. Proces jest zakończony w momencie zastąpienia korony tymczasowej koroną ostateczną.

Rodzaje implantów stomatologicznych

Ponad 60 firm produkuje implanty stomatologiczne i/lub materiały używane do tworzenia osadzonych na nich uzupełnień. W związku z tym dentyści mają wiele możliwości doboru odpowiedniego leczenia do potrzeb konkretnego pacjenta. Należy jednak pamiętać, że jeśli pacjent poddał się zabiegowi wszczepienia implantu u jednego dentysty, a następnie udał się do innego w celu dokonania naprawy, nowy dentysta może mieć ograniczone doświadczenie z elementami materiałowymi stosowanymi przez poprzedniego dentystę lub nie mieć do nich dostępu.

Implanty stomatologiczne dzieli się zazwyczaj na podstawie rodzaju procedury ich wszczepiania: dwuetapowe lub jednoetapowe.

• Implanty dwuetapowe: Zabieg dwuetapowy obejmuje operację umieszczenia implantu w kości szczęki i zamknięcia (zszycia) tkanki dziąsła. Po kilku miesiącach od wygojenia wykonuje się niewielki zabieg w celu zamocowania łącznika i tymczasowego uzupełnienia.
• Implanty śródkostne: Umieszczane w kości szczęki, są najczęściej stosowanym typem dla dwuetapowych procedur implantologicznych. Umieszczane głównie jako alternatywa dla mostu lub protezy ruchomej, implanty endostatyczne obejmują typy śrub (gwintowane), typy cylindrów (gładkie) lub typy łopatkowe.
• Implanty jednoetapowe: Zabieg jednoetapowy polega na chirurgicznym umieszczeniu dłuższego implantu w szczęce tak, aby znajdował się na kości szczęki, z górnym poziomem z tkanką dziąsła, po czym zamyka się (zszywa) tkankę dziąsła, pozostawiając widoczną czapeczkę gojącą implantu. W efekcie po kilku miesiącach gojenia można zamocować łącznik i uzupełnienie tymczasowe bez konieczności wykonywania drobnych zabiegów chirurgicznych w celu odsłonięcia głowy.
• Implanty podokostnowe: Umieszczane na kości szczęki w obrębie tkanki dziąsła, z odsłoniętym metalowym słupkiem implantu w celu utrzymania uzupełnienia, implanty podokostnowe są obecnie rzadko, jeśli w ogóle, stosowane. Implanty podokostnowe były stosowane głównie do utrzymywania protez na miejscu u pacjentów z niewystarczającą wysokością kości.

Przed leczeniem

Zanim będzie można rozważyć wszczepienie implantu, należy najpierw rozwiązać wszelkie problemy zdrowotne związane z jamą ustną. Powszechne problemy, takie jak próchnica zębów i choroby dziąseł, mogą zmniejszyć skuteczność leczenia.

Jeśli jesteś palaczem, doradzamy Ci rzucenie palenia, ponieważ u palaczy ryzyko niepowodzenia jest większe niż u osób niepalących. Palenie może wpływać na proces osseointegracji, czyli zakotwiczenia implantu w kości szczęki.

Gdy lekarz uzna, że jama ustna jest wystarczająco zdrowa do leczenia, można rozpocząć indywidualne leczenie.

Umieszczenie implantu (implantów) – procedura

Współczesne uzupełnienia na implantach są praktycznie nie do odróżnienia od innych zębów. Wygląd ten jest częściowo zasługą strukturalnego i funkcjonalnego połączenia implantu z żywą kością. Procedura jest zazwyczaj wykonywana na jednej wizycie, ale wymaga okresu osseointegracji.

Osseointegracja to proces, w którym implant zakotwicza się w kości szczęki. Zakotwiczenie i wygojenie osseointegrowanego implantu trwa od sześciu tygodni do sześciu miesięcy. W tym czasie lekarz może zakończyć zabieg, umieszczając koronę, most lub hybrydową protezę. Jeśli osseointegracja nie nastąpi, implantacja się nie powiedzie.

Wszczepienie implantu w celu zastąpienia brakujących zębów można wykonać w dowolnym momencie po zakończeniu okresu dojrzewania lub po zakończeniu wzrostu kości. Niektóre schorzenia, takie jak aktywna cukrzyca, rak lub choroby przyzębia, mogą wymagać dodatkowego leczenia przed wykonaniem zabiegu.

Powrót do zdrowia, dalsze postępowanie i opieka po zabiegu

Powrót do zdrowia po wszczepieniu implantu zależy od wielu czynników, między innymi od różnych procedur wymaganych do zakończenia leczenia. Powszechnie wiadomo jednak, że po wszczepieniu implantu utrzymanie starannej higieny jamy ustnej pomaga zapewnić prawidłową integrację ze strukturą kostną. Zaniechanie nitkowania i szczotkowania zębów może przyczynić się do niepowodzenia leczenia. Jeśli implant i otaczające go obszary nie są odpowiednio czyszczone, może dojść do zakażenia. Palenie tytoniu jest również przypisywane do wysokiego wskaźnika niepowodzeń i należy go unikać po zabiegach implantacji.

Jeśli wraz z implantem (implantami) zostały umieszczone uzupełnienia tymczasowe, należy je czyścić tak jak naturalne zęby, aby zapewnić jak najlepsze gojenie i zrastanie się.

Po wstępnym zabiegu chirurgicznym dyskomfort powinien być minimalny. Może wystąpić obrzęk dziąseł i twarzy, a także niewielkie krwawienie i zasinienie w miejscu wszczepienia implantu. Dentysta może przepisać leki przeciwbólowe na receptę, aby złagodzić ból lub dyskomfort odczuwany po zabiegu. Przez pięć do siedmiu dni po zabiegu dieta powinna być ograniczona do miękkich pokarmów. W przypadku założenia szwów może zaistnieć konieczność ich usunięcia przez lekarza stomatologa; zazwyczaj jednak stosuje się szwy samorozpuszczające się, które nie wymagają usunięcia.

Gojenie się po zabiegu chirurgicznym wszczepienia implantu (implantów) trwa do sześciu miesięcy, natomiast dopasowanie i osadzenie korony (koron) może trwać do dwóch miesięcy. Również w tym przypadku ramy czasowe zależą od indywidualnych przypadków i zabiegów. Wizyty kontrolne u dentysty są niezbędne do monitorowania postępów.

Przy odpowiedniej pielęgnacji implant może pozostać na swoim miejscu przez całe życie.

Powłoki

Chociaż większość implantów stomatologicznych jest wykonana z tytanu, powierzchnia — która wpływa na długoterminową integrację i stabilność leczenia — może być różna. Powierzchnia porowata przyczynia się do lepszego kontaktu z kością niż powierzchnia tytanowa obrabiana maszynowo. Inne powierzchnie to powierzchnia piaskowana lub wytrawiana kwasem i szorstka, powierzchnia tytanowa z mikrorowkami lub napylana plazmowo, powłoka hydroksyapatytowa napylana plazmowo oraz cyrkon (niemetal).

Łączniki

Implanty można również skategoryzować na podstawie kształtu/typu ich głowy. Wszystkie implanty wymagają, aby uzupełnienie i łącznik były przymocowane lub przykręcone do głowy. W tym celu wyróżnia się trzy główne typy łączników:

• Wewnętrzne łączniki heksagonalne: W kształcie sześciokąta, wewnętrzny łącznik sześciokątny to otwór w głowie implantu, w który wkręca się uzupełnienie/łącznik.
• Zewnętrzne złącza heksagonalne: Również w kształcie sześciokąta, te łączniki znajdują się na szczycie głowy implantu.
• Wewnętrzne łączniki oktagonalne: W kształcie ośmiokąta, wewnętrzny łącznik ośmiokątny ma otwór w głowie implantu, w który wkręca się uzupełnienie/łącznik.

Rozmiary implantów

Innym sposobem podziału implantów jest ich wielkość (zwana również platformą), która określa miejsce, w którym można je umieścić w jamie ustnej. Jednak każdy przypadek jest inny, a indywidualne potrzeby związane z odstępami i dostępnością kości mogą dyktować użycie innego rozmiaru.

• Długość standardowa: Standardowe implanty stomatologiczne mają rozmiar od 3,5 mm do 4,2 mm średnicy. Te stosunkowo krótsze i węższe implanty są najczęściej umieszczane w przedniej części jamy ustnej.
• Implanty szerokie: Implanty stomatologiczne z szeroką śrubą mają średnicę od 4,5 mm do 6 mm i są umieszczane głównie w tylnej części jamy ustnej.
• Mini lub wąski: Implanty mini, lub wąskie mają średnicę od 2 mm do 3,5 mm i są umieszczane przede wszystkim u pacjentów, u których przestrzeń między korzeniami zębów jest niewystarczająca do umieszczenia większego rozmiaru. Mogą być również stosowane w przypadku niewystarczającej gęstości kości. Czasami są one wykorzystywane jako tymczasowe podparcie dla protez tymczasowych, podczas gdy ostateczne konwencjonalne implanty stomatologiczne ulegają osseointegracji.